Verslag van Pieter-Coen die het weekend van 8 en 9 februari met GertJan, Nathalie en Sanne in Londen was.
The storm isn’t in the air, it’s inside of us
Vrijdag 7 februari. Na een korte nacht was ik al vroeg onderweg naar Schiphol om op tijd te zijn voor de vlucht naar London Gatwick. Op Schiphol aangekomen snel GertJan gevonden om vervolgens soepel door de security te gaan en in de vertrekhal nog even wat te kunnen relaxen. Al een aantal dagen werd gewaarschuwd voor de storm die zelfs, als eerste storm in Nederland, een heuse naam had gekregen. Ciara zou ons op de terugreis op zondagavond parten kunnen spelen, dus dat moesten we maar even in de gaten houden. Het zou allemaal wel meevallen, dachten we.
De vlucht verliep rustig, na de landing waren we met de Gatwick Express en metro snel bij ons hotel. Na het inchecken ons geïnstalleerd op onze hotelkamer en later die middag liepen we al op Oxford Street. Niet veel later herkenden we (dankzij grondig vooronderzoek) de straat waar het London Palladium theater zit. Dus meteen even in de hal gekeken natuurlijk. Wat een mooi theater! En zo anders, vooral kleiner, dan al die stadions, concertzalen en andere plaatsen waar we Madonna al zagen optreden.
Daarna nog wat door de wijk Soho gedwaald, op zoek naar “record stores” en deze ook gevonden! Er zaten er zelfs vijf niet al te ver uit elkaar, de ene wat uitgebreider en meer gesorteerd dan de andere. Hoe dan ook, altijd even leuk om tussen het vinyl en de cd’s te snuffelen. Helaas is HMV al een tijdje permanent gesloten. Hopelijk houden de kleinere zaakjes het nog lang uit.
Terug in het hotel een fijn weerzien met Nathalie, Sanne en Ingrid. Allemaal keken we enorm uit naar de volgende avond. Voor GertJan, Nathalie en mij onze eerste Madame X show! Maar eerst tijd om even bij te praten in een Londense pub en, traditie als we in Londen zijn, sushi “aan de lopende band” te eten bij Yo! Sushi. Nog geen halve dag in Londen, nog geen Madonna gezien, maar al zo gezellig! Nog één nachtje slapen.
Zaterdag 8 februari. De dag van de show! Eerst maar eens rustig wakker worden, lang leve koffie en thee op de hotelkamer! Daarna op zoek naar een lekker ontbijtje en gevonden in de buurt van het hotel. Het was ondertussen prachtig weer geworden. Na het ontbijt, eerst weer even door Oxford Street gelopen. Ook nog gekeken bij Madonna’s huis in hartje Londen, waar niet veel bijzonders te zien viel.
Daarna de metro gepakt naar Buckingham palace, om daar wat rond te kijken. Vervolgens lopend naar London Eye, het grote reuzenrad aan de Thames. Het was een heerlijke dag om een beetje de toerist uit te hangen in het centrum van Londen.
Ondertussen hadden we via-via vernomen waar Madonna aan het begin van die avond aan zou komen bij het theater! Aangekomen op die plek stonden er nog maar een paar fans te wachten, later kwamen er nog een aantal bij, maar echt druk werd het niet. Een unieke kans om Madonna van dichtbij, bij het theater aan te zien komen! Na best wel een tijd gewacht te hebben werd de, overigens zeer correcte en respectvolle, beveiliging van het theater wat zenuwachtiger en kwam er een grote auto aangescheurd. Jazeker, daar was ze! Het duurde even voordat ze was uitgestapt, maar eenmaal zover liep ze, met stok in verband met haar blessure, vlak voor onze neus langs, in 3 hele seconden het theater in. Niet eerder zag ik haar van zo dichtbij, ook al was het kort, een ervaring om nooit te vergeten!
Nog een paar uur, dus eerst tijd om nog wat te eten en ons verder klaar te maken voor de show van Madame X die avond. In de rij voor het theater aangekomen, verliep de kaart controle en veiligheid scan heel soepel. Het was meteen duidelijk in welke rij je met welke soort kaarten moest staan. Ook het opbergen van je smartphone in een vergrendeld hoesje, dat je meekreeg, verliep zonder problemen. Toen we binnen waren, konden we ons verder vergapen aan het mooie theater, en we zaten nog niet eens in de zaal. We zagen ineens Graham Norton staan, die rustig een praatje aan het maken was. Het moet voor hem ook heerlijk zijn geweest dat niemand daar een selfie met hem kon maken.
Aangekomen bij onze zitplaatsen duurde het nog tot 21.10 uur voordat de show begon. We konden alles goed zien, op het bovenste gedeelte van het scherm en de bovenkant van de hogere podiumstukken na. Door de overhangende rand van het balkon boven ons, was het zicht voor een klein deel geblokkeerd, maar niet hinderlijk.
Wat een mooie show! Er is goed nagedacht over wat werkt in een theater en wat niet. Een op het oog eenvoudige, maar achter de schermen vast complexe, set aan decorstukken. Het is gelukt om een, vaak in alle opzichten grote, Madonna show in het theater neer te zetten.
Ondanks haar blessure zingt en danst Madonna de hele show door. Ik denk dat het een goede beslissing is geweest om niet meer dan twee shows achter elkaar te doen, zodat ze tussendoor tijd heeft om te herstellen.
Over de show zelf ga ik verder niets vertellen. De shows in Parijs moeten nog beginnen en er zijn veel fans die de show daar voor het eerst gaan zien. Ik heb in ieder geval volop genoten en realiseer me hoe uniek het is om Madonna in een klein theater met 2000 bezoekers te hebben gezien!
Teruglopend naar het hotel realiseerde ik me dat dit mijn Madame X Tour was. Zo snel als het allemaal voorbij was gegaan, maar zo dankbaar om er bij te zijn geweest. Voorzichtig begon ik na te denken om heel misschien toch nog 1 show in Parijs te doen. Tot de volgende dag!
Zondag 9 februari 2020. Vandaag zouden GertJan en ik terugvliegen naar Nederland. Hoe anders dit allemaal zou gaan verlopen, daar hadden we ’s ochtends nog geen flauw vermoeden van. Het begon met een berichtje van de vliegmaatschappij: Vlucht geannuleerd i.v.m. storm Ciara! Nog maar half wakker boekten we onze vlucht maar meteen om naar de volgende dag. En uiteindelijk besloten we om een dagje langer in ons hotel te blijven, dat kon gelukkig redelijk voordelig en zo zaten we wat centraler dan in het aangeboden hotel bij het vliegveld.
Ciara bleef ook in het centrum van Londen niet onopgemerkt, het waaide en regende, een heel verschil met een dag eerder. We zijn nog wel even in het British Museum geweest, waar het behoorlijk druk was, dus echt lang zijn we er niet gebleven. Verder een beetje rondgehangen op de hotelkamer en in de lobby van het hotel. Nu we er toch nog waren, ook weer opnieuw naar het theater gegaan om Madonna daar weer te zien aankomen! Het was nog rustiger dan de dag ervoor, vermoedelijk ook door het slechte weer. Maar het was weer een onvergetelijke ervaring.
Ondertussen waren we natuurlijk al hard aan het nadenken om, nu we toch waren gestrand, dan nog maar een show mee te pakken. Uiteindelijk de knoop doorgehakt en mooie plekken kunnen krijgen, en wel aan het gangpad waar langs ze aan het einde van de show de zaal verlaat!
De show was, weer net als de avond ervoor, geweldig! Onze plekken waren iets beter, waardoor we nu bijna het gehele podium, inclusief bovenkant, konden zien.
Bij het verlaten van de zaal liep ze nog iets dichter voor onze neus langs dan eerder, toen ze buiten aankwam bij het theater! Met haar vuist in de lucht kreeg ze een boks van veel fans, waaronder van mij!
Mooier dan dit wordt het niet, wat een geweldige afsluiting van een fantastisch Madame X weekend in Londen! Haar twee keer zien aankomen bij het theater, twee ontzettend mooie shows mogen meemaken, haar vlak voor je neus de zaal zien verlaten, en dan ook nog een boks met Madonna zelf! De afsluitende “pint” in het hotel smaakte nog iets lekkerder dan de avond ervoor.
Maandag 10 februari. Nog maar nauwelijks bijgekomen van de avond ervoor, maar weer ontbijten bij ons inmiddels vaste ontbijt adresje. Teruggekomen op de hotelkamer opnieuw een berichtje van de vliegmaatschappij, het zal toch niet: Wederom een geannuleerde vlucht! De vlucht konden we weer snel omboeken en het lukte ons opnieuw om voor de volgende dag een vlucht te krijgen, weliswaar vanaf een ander vliegveld, Stansted in plaats van Gatwick.
De rest van de dag stond in het teken van nog wat souvenirtjes voor thuis kopen en op ons gemak naar Stansted reizen. Helaas was het door de vliegmaatschappij aangeboden hotel nog wel bij Gatwick, maar gelukkig konden we eenmaal aangekomen bij de balie van de vliegmaatschappij op Stansted toch een hotel daar in de buurt krijgen.
Dinsdag 11 februari. Na een prima overnachting, was het de rest van de dag een beetje kletsen, Netflix kijken en Spotify luisteren. Met nog wat vertraging, kwamen we dan eindelijk dinsdagavond weer aan op Schiphol!
Door de opeenvolgende annuleringen en het gedoe met omboeken, duurde het wat langer voordat tot me doordrong wat een fantastisch weekend we eigenlijk gehad hebben. Weer een onuitwisbare Madonna herinnering er bij! Iedereen met wie ik dit mocht beleven en kort of lang weer gesproken heb in Londen: Dankjewel, het was weer onvergetelijk!
