Madonna in Parijs Madonna treedt voor het eerst in haar carrière op in kleine zalen. In Parijs gaf ze zaterdag het eerste optreden van deze ‘Madame X’-tournee. De show biedt een fantastische blik in de soms maffe ziel van de nu 61-jarige zangeres.
Gezien: 22/2 Grand Rex, Parijs. Herhaling: t/m 11/3.
Madonna die om twaalf uur ’s nachts op het podium verschijnt en tot bijna half drie ochtends doorgaat. Madonna die grappen maakt over haar eigen ‘invaliditeit’. Madonna die ontspannen van het podium afstapt en tussen het publiek gaat zitten kletsen. Wie had gedacht dat ze het ooit zou doen? Madonna heeft een oude droom gerealiseerd: optreden in kleine zalen waar ze het publiek in het gezicht kan kijken.
Zaterdag gaf Madonna haar eerste concert in Parijs, voor de laatste episode van de Madame X-tournee. Tijdens deze wereldtour treedt ze op in slechts elf steden, voor meerdere data, in voor haar doen kleine zalen: 2000 mensen passen in Grand Rex, een artdeco-bioscoop middenin Parijs.
Voor het publiek was het zaterdagavond spannend. Of ze zou komen, bijvoorbeeld (er waren al enkele avonden afgezegd); en hoe het eruit zou zien. Want Madonna had nog een eigenwijs gebod: geen telefoons. Daardoor was er geen afleiding tijdens het kijken, en was het ook geheim hoe het concert zou verlopen – een uitzondering tegenwoordig.
De kleinschaligheid heeft gevolgen. Als show is Madame X minder perfectionistisch en coherent dan eerdere tournees, maar als evenement biedt het een fantastische blik in de veelbewogen, onconventionele, en soms gewoon maffe ziel van Madonna.
Toneelknechten
Het decor is klein: een hoge dubbele trap die kon worden omgebouwd, tot kantoor bijvoorbeeld, of haciënda. En de techniek is minder hoogstaand: als het decor in delen uit elkaar schuift en Madonna lijkt te belagen, zie je de donker geklede toneelknechten duwen en trekken.
Zo breekt de 61-jarige Madonna op meerdere manieren met het verleden. Er is geen seks, geen #metoo en geen voor de hand liggende tirade tegen Trump. In plaats van de provocatie komt nu een opgewekt soort rebellie en krengerigheid. Krengerig tegen het Parijse publiek, dat niet snel genoeg enthousiast doet, en rebels tegen… nou ja alles, eigenlijk.
Al in het tweede nummer wordt de als groteske Napoleon verklede zangeres, al ‘Fuck it’ roepend, afgevoerd over de schouder van een ‘politieman’. Dat ze hierbij wordt omringd door met koeienmaskers getooide nimfen, maakt dit toch al uitzinnige Dark Ballet, dat pianofragmenten uit De Notenkraker combineert met autotune-declamaties én zinderende disco, enigszins ondoorgrondelijk. Maar dan wordt de overdaad ingetoomd en mag Madonna zich tonen als ‘Madame X’, een alter ego met wisselende identiteiten: moeder, rebel, hoer, heilige en meer. Zo speelt ze Vogue in smaakvolle film noir-stijl, omringd door acht lookalikes in zwarte regenjas, en het nieuwe Killers Who Are Partying, als martelaar.
Ook haar repertoire heeft ze goeddeels achter zich gelaten. Van de hits wordt een handvol gespeeld – zoals American Life, Like A Prayer, Human Nature, de rest van de liedjes is slechts anderhalf jaar oud, van haar album Madame X.
Tijdens het optreden is haar zang eerst nog ongecontroleerd, maar ze klinkt allengs meer trefzeker. Ook opvallend: ze haalt haar inspiratie niet meer uit de Afrikaans-Amerikaanse straatcultuur. Voor nieuwe ideeën over dans en muziek richt Madonna, die tegenwoordig in Lissabon woont wegens haar voetballende zoon, zich nu op Portugal, Afrika en de Kaapverdische eilanden. Ze zingt – overtuigend – een fado en brengt het prachtige Kaapverdische vrouwenorkest Orquestra Batukadeiras op het podium, met wie ze de traditioneel door vrouwen gespeelde Batuka uitvoert, compleet met intensief percussiespel.
Soms legt ze de show iets te lang stil, voor een praatje met vriend/couturier Jean Paul Gaultier of grappen ten koste van zichzelf („Ik draag tegenwoordig orthopedische schoenen, daaraan herken je de ware ‘saint’”). Uiteindelijk sluit ze af met protestlied I Rise. Begeleid door beelden van anti-wapendemonstraties en anti-ICE-demonstraties, loopt ze als aanvoerder van haar dansers en zangers, dwars door het publiek, onvervaard langs graaiende handen, richting de uitgang.
Maar het werkelijke hoogtepunt was even tevoren Frozen, gezongen door Madonna achter een scherm, met daarop reusachtige projecties van een wervelend bewegende jonge vrouw. De vrouw is Lourdes, Madonna’s oudste dochter. Het nummer schreef ze toen ze in verwachting van haar was. Deze hogere visuele wiskunde was adembenemend.
Bron: nrc.nl
