Madame X is Madonna’s veertiende en de opvolger van Rebel Heart uit 2015. Ter herinnering: daarop was nog deels de clubberige toon van het afgrijselijke MDMA te horen, maar ook veel van de Queen of Pop van vroeger. Die zit dit keer in dik aangezette, bombastische poptracks als I rise, Mercy, de lome heupwieger Crave en de Daft Punk-achtige disco in God control. Niet revolutionair, wel herkenbaar Madonna.
Hetzelfde kan gezegd worden over de portie reggaeton, cha cha cha en andere exotische dansstijlen die madam toevoegde aan deze plaat. Die stijlen zijn al een tijdje in zwang, dus het is enigszins achter de meute aansloffen, maar ze doet het overtuigend. Eerst al in Medellín, de eerste single die ze vooruitstuurde. Maar ook in nummers als Batuka, Faz gostoso en Bitch I’m loca. In die laatste zit de gebruikelijke dosis seks, voor wie er vandaag naar gaat zoeken. Politiek? Die zit in Killers who are playing: ,,I’ll be Islam, if Islam is hated. I’ll be Israel, if they’re incarcerated. I’ll be native Indian, if the Indian has been taken. I’ll be a woman, if she’s raped and her heart is breaking.” Ja, ze heeft nog wat te zeggen ook!
Maar waar Madonna dit keer écht excelleert is toch het waanzinnige Dark ballet. Letterlijk waanzinnig, want wat hier allemaal in zit is even onnavolgbaar als moeilijk te beschrijven. Het begint nog als een van vette beat voorziene popballad, over hoe ze zichzelf is gebleven, ondanks de razende wereld om haar heen. Vervolgens volgt er een geheel onverwachte klassieke piano. Het mafste moet dan nog komen, want dat is het flard uit De notenkraker van Tsjaikovski met een onheilspellend stukje spoken word via autotune. Ja, gedurfd! En of het mooi is, is ook weer de vraag. Maar het over dit knotsgekke experiment hebben is beter dan haar vocale capaciteiten live bespreken. Veel meer des Madonna’s ook.
Titel: Madame X
Artiest: Madonna
****
