Ze leek nu echt ingehaald te zijn door de tijd. Madonna ontrafelde het geheim van de eeuwige jeugd, maar de nieuwe media bleken voor haar een raadsel: haar album Rebel Heart lekte ver voor officieel verschijnen naar alle kanten weg. Tot overmaat struikelde de zangeres bij de Brit Awards tijdens een dansje over haar eigen cape. De Rebel Heart Tournee kreeg daarom bij voorbaat het karakter van requiem: de popkoningin leek aan het einde van haar regeerperiode. Het is een stelling die na het twee uur-durende popspektakel, zaterdag in de Ziggodome, niet meer houdbaar is.
Madonna, de laatste jaren vrij krampachtig in achtervolging op de laatste trends, heeft zichzelf opnieuw uitgevonden als vrolijke publieksentertainer. Kenden haar recentste shows meestentijds de warmte van een vrieskist, zaterdagavond bleek de Queen of Pop (57) plots behept met humor en zelfs enige zelfspot.
Alleen haar arriveren was nog ouderwets arrogant. Exact een uur later dan gepland, zodat het concert pas even na middernacht eindigde en treinreizigers hun laatste aansluiting misten. Maar één maal per kooi vanuit plafond neergedaald naar haar aanbidders, bleek de popkoningin in bloedvorm.
Uiteraard is Madonna – eigenaresse van 57 hits in de Nederlandse Top 40 – nog steeds geen type voor een gezellige greatest-hits-revue. Alle flarden opgeteld bevatte de show liefst 9 liedjes van Rebel Heart. Een overdosis zou je denken, maar songs als Devil Pray, Living For Love en de titeltrack vergaarden live extra momentum. Dit mede dankzij de soms oogstrelende enscenering, waarvan de paaldans-act van een half klooster aan nonnen het spectaculairst was.
Nagenoeg elk nummer zag er uit als een verse videoclip, een vaardigheid die Madonna nog altijd als één van de besten ter wereld beheerst. Verrassend was dat de zangeres haar andere kwaliteit, het zorgvuldig instarten van de tape met vooraf opgenomen zang, zo weinig etaleerde. Alleen in de pure dansnummers steunde Madonna op studiovocalen, maar alle popklassiekers ouder dan tien jaar waren live.
Niet altijd een genoegen voor de oren – tijdens de drum ‘n bass-versie van Like A Virgin raakte Madonna hoorbaar buiten adem – maar wel veel persoonlijker dan de playbackshows van de laatste 10 jaar. En bovendien: als ze ervoor gaat zitten, zingt Madonna alleszins behoorlijk. Zo werden akoestische versies van Secret, La Vie En Rose en True Blue (op de ukelele) hoogtepunten. Visueel zeer fraai was klassieker Material Girl, die 31 (!) jaar na verschijnen ineens weer knisperend vers voelde.
Ook Deeper And Deeper (van het beschimpte album Erotica uit 1992) klonk ineens als een aanstekelijke, hedendaagse dansvloervuller. Met deze frisse benadering kan Madonna nog zeker een decennium mee. Of om in het haar eigen jargon te verwoorden: ‘Nobody fucks with the Queen’.
Madonna – The Rebel Heart Tour. Gezien: 5-12, Ziggodome, Amsterdam
Source: Algemeen Dagblad
