In een lang niet uitverkocht Boudewijnstadion liet een verkouden Madonna grote ambities zien en horen, maar ook dat deze MDNA-show nog niet vast in zijn schoenen staat.
Het zou haar geen moeite gekost hebben om het publiek een daverende hitshow te geven, maar zo zit Madonna (53) niet in elkaar. Ze is haar MDNA-wereldtournee niet gestart om het publiek te overtuigen dat ze dertig jaar aan de top gestaan heeft. Ze wil bewijzen dat ze er nog steeds staat.
Daaraan wordt hardop getwijfeld. Haar jongste album MDNA was een serieuze flop. De tickets voor haar Brusselse concert raakten lang niet uitverkocht. En de feministische pennen die Madonna jarenlang prezen om haar taboedoorbrekende rol, twijfelden de voorbije weken uitgebreid of het nu wel smaakvol is voor een 53-jarige vrouw om zich als een puber te gedragen door haar kont te laten zien.
In Brussel bleek dat de mediaroddels fel overdreven waren. Madonna heeft één keer haar bips laten zien, in Human Nature, maar schokkend was dat helemaal niet. En verder viel de zangeres vooral op daar haar smaakvolle pakken en haar zwierige danspassen.
Maar het was dus geen hitshow, en hoezeer het publiek daarnaar verlangde bleek toen op het einde eindelijk Like a prayer klonk en iedereen rechtveerde om mee te swingen en te zingen. Het concert was maar heel af en toe een feest. Eigenlijk was het meestal een reflectie over goed en kwaad, over zelfvervulling en over de strijd tussen rede en instinct.
Dat werd meteen duidelijk toen vanuit het donker – mevrouw begon er maar om 22 uur aan – torenklokken weerklonken en we een wierookvat zagen slingeren over enkele monniken. Madonna kwam als een bruid van achter een poort tevoorschijn, en moest een glazen wand doorbreken om in het licht te kunnen verschijnen.
Qua symboliek kon het tellen: dit concert zou gaan over transformatie, openbaring, zelfexpressie. Allemaal thema’s die Madonna in de loop der jaren tot de hare maakte, en die ze door haar interesse voor de joodse ‘kaballa’ nog dieper onderzocht. Dat het Hebreeuwse lied (van het Baskische trio Kalakan) dat we in aanvang hoorden recht uit de ‘kabbala shabbat’ komt, zei ook veel.
Daarna wijdde ze drie songs aan het kwaad: Girl Gone Wild, Revolver en Gang Bang. Je kan niet opstijgen naar het goeie als je niet eerste de hel in zicht krijgt, en Madonna vloekte en moordde er lustig op los om de dualiteit van elke mens duidelijk te maken. Waarna ze als een cheerleader opnieuw geboren werd en Express yourself bracht, inclusief een stukje Born this way van Lady Gaga, om te laten horen dat ze die troonpretendente maar een flauw afkooksel van haarzelf vindt.
En daarna ging het concert een beetje kabbelen. Af en toe moesten we naar een video-medley kijken om een kostuumwissel mogelijk te maken en een verkouden Madonna zong niet geweldig. De klank in het stadion was zeker luid genoeg, maar verre van verfijnd. En om de een of andere reden toonden de twee videoschermen te onduidelijke beelden om ze vanaf de tribune goed te kunnen ‘lezen’.
Om maar te zeggen, het concert hield velen wat op afstand, al leek het daar bij het publiek voor het podium toch wel dolle pret. Open your heart vonden we een mooi organisch moment, en de acrobatische dansroutine is I’m a sinner was geestig en verbluffend. Maar in deze geweldige show, tjokvol effecten in beeld en licht, leek de muziek veeleer de soundtrack bij een musical-achtig spektakel waarmee Madonna Ciccone zichzelf wilde tonen als een bezorgd, artistiek verantwoord mens.
Ze wil met deze show een statement van haar kunnen afgeven, en ze doet dat met maturiteit en artistieke ambitie. Maar de show is nog niet evenwichtig en de omstandigheden zaten in Brussel, waar het bijna het hele concert lang regende en koud was, nogal tegen. Wanneer ze aan het Amerikaanse luik van deze tournee begint kan er veel bijgestuurd zijn.
In Brussel kregen we geen grote Madonna te zien, maar ze was ook geen has-been die zich aanstelde, zoals vaak gezegd wordt de jongste weken. Of ze met deze al bij al ernstige aanpak veel zieltjes zal gewonnen hebben, durven we te betwijfelen.
Bron: De Standaard